دیدن و بودن احوالات هنرمند عکاسی را به تصویر می‎کشد که از چاپ نشدن کتاب عکس خود ناراحت است. فیلم به طور کلی مونولوگی است از شکایت‎ها و نارضایتی‎های سوژه بخاطر خواسته‎های برآورده نشده‎‎اش که به طور متناوب آن‎ها را تکرار و تکرار می‎کند. دوربین یا در نزدیک‎ترین مکان ممکن نسبت به خانم عکاس قرار گرفته تا کنایه‎ها و غرولندهای او را ثبت کند یا در نمایی باز او را مشغول عکاسی از مناظر طبیعی نشان می‎دهد و دائم بین این دو حالت درحال تناوب است. مستند سعی کرده تمام سدهایی که مقابل سوژه‎ی خود می‎بیند را در دال خود بشکاند و جنسی از تصاویر را نشان دهد که در کلام آن‎ها را ممنوع می‎خواند.

در ابتدا به نظر می‎رسد با هنرمندی مواجهیم که قربانی سیاست‎زدگی در فرهنگ است. او خود را حذف شده می‎داند؛ درست مانند هنرمندانی که از آن‏ها پرتره گرفته است. طنز ماجرا جایی است که درست زمانی که صحبت از هنرمند مستقل می‎کند تصویر چندین نفر از وابستگان فرهنگی دربار پهلوی را می‎بینیم. همچنین به مرور از المان‎های تصویری پیرامون او و سیر اتفاقات می‎فهمیم سیاسی بودن بخش جدایی ناپذیر از شخصیت این هنرمند است. هم اوست که برای چاپ کتابش دست به دامان شخصیت‎های سیاسی شده و احتمالا این فیلم نیز نامه‎ی سرگشاده‎ی دیگری است برای تسهیل در روند چاپ کتاب‎های بعدی!