مربی زندگی ساخته «روث مدر» کارگردان زن اتریشی است.

الکساندر کارمندی موفق است که خانواده‎ای نمونه دارد. زندگی او به روال عادی خود پیش می‎رود تا اینکه نماینده شرکت «مربی زندگی» سراغ او و خانواده‎اش می‎آید. «مربی زندگی» شرکتی است که به سراغ افرادی می‎رود که بر اساس معیارهای آن‎ها، میل خود را برای «بهتر شدن» از دست داده‎اند. این شرکت سعی می‎کند با انجام تمرین‎هایی این افراد را به مسیر درست زندگی بازگردانند.

فیلم از آینده‌ای شاید نزدیک حکایت می‌کند. آینده‌ای که در آن کمال، رسیدن به وضعیتی بهینه در تمام شئون زندگی از منظر سرمایه‌داری است. در دنیای فیلم خبری از ماشین‌های پرنده و ربات‌های خدمتکار نیست. فیلمساز بر خلاف جریان فعلی آینده‌نگاری در سینما، که بر پیشرفت تکنولوژی تکیه دارند، وضعیتی را ترسیم کرده است که در آن تمام شعارهای سرمایه‌داری محقق شده است. همه چیز باید به سوی بهترین حالت و سریع‌ترین و دلپذیرترین مسیر به حرکت درآید. معماری پست‌مدرن بناها و برخی جزئیات تکنولوژیک در کنار سبک فیلمبرداری فیلم، بار اصلی بازنمایی آینده را بر دوش می‌کشند.

در جهان فیلم اداره امور به دست افرادی باهوش، مثبت‌اندیش و کمال‌گراست که حداکثر کارامدی را در امور جامعه رقم می‌زنند. این وضعیت جامعه را به سمت و سویی کاملا طبقاتی سوق داده است که هر کس در جایگاهی از قبل تعریف شده قرار دارد. آزادی و شفافیت به ظاهر ارزش‌های اصلی این جامعه هستند اما در باطن «منفعت» ارزش اصلی این جامعه است که بر تمام عرصه‌ها، از اقتصاد گرفته تا اخلاق، حاکم است. انسان‌ها چنان درگیر افزایش کارایی خود و مراحل از پیش تعریف شده زندگی هستند که فرصتی برای فکر کردن درباره ماهیت زندگی خود ندارند.

الکساندر همان «وینستون اسمیت» در رمان 1984 جورج اورول است که این بار در سیستمی محصور شده که ادعای اعطای آزادی به همه افراد برای رشد را داده است؛ اما در باطن همانند دنیای اورول سعی دارد همه انسان‎ها را در طبقه خود یک شکل و از اندیشه تهی سازد.

او از مسیری که همواره به عنواه مسیر بهینه به او معرفی می‏‌شود، منحرف شده و به زندگی فرودستان جامعه سرک می‎کشد. اینجاست که روی دیگر سرمایه‎داری را می‎بیند. معنویتی گمشده او را به سوی خود می‎خواند اما سیستم بر همه چیز نظارت و کنترل دارد به سرعت این امکان را از الکساندر می‎گیرد. آن‌هایی که در اصل سیستم شک کنند و نسبت به اهداف آن دچار شک شوند، با برچسب‎هایی که در افکار اطرافیان آن‎ها به رویشان زده می‎شود، یا ترد می‎شوند یا می‎پذیرند افکار خود را دور بریزند و تبدیل به شهروند مطلوب سیستم شوند.

 

پیوند